ΕΝΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ
| «ηγεσία επί των ανθρώπων ασκείται όταν πρόσωπα με συγκεκριμένα κίνητρα και σκοπούς κινητοποιούν, σε συναγωνισμό ή σύγκρουση με άλλους, θεσμικούς, πολιτικούς, ψυχολογικούς και άλλους πόρους, ώστε να αναδείξουν, να συνδυάσουν και να ικανοποιήσουν τα κίνητρα των υποστηρικτών τους» Burns, J. Mcgregor 1978. Leadership. New York: Harper Perennial, σ.18 |
Ο ορισμός του Burns αναδεικνύει τέσσερα σημαντικά στοιχεία:
# κίνητρα και σκοποί: οι ηγέτες καλούνται να αναδείξουν κοινούς σκοπούς για να προσελκύσουν υποστηρικτές, καθώς και να τους συνδυάσουν με τα κίνητρα αυτών.
# συναγωνισμός ή σύγκρουση: άλλοι ηγέτες διεκδικούν υποστηρικτές προβάλλοντας ανταγωνιστικούς σκοπούς. Προκύπτει αντιπαράθεση επί εναλλακτικών προτάσεων.
# κινητοποίηση πόρων διαφορετικού χαρακτήρα: για την εκπλήρωση των σκοπών απαιτείται η αξιοποίηση και ο συνδυασμός διαφορετικών πόρων: πολιτικών, θεσμικών, διοικητικών, ακόμη και ψυχολογικών.
# υποστήριξη και ικανοποίηση κινήτρων: υφίστανται διαφορετικά συμφέροντα και αιτήματα. Οι πολιτικές των ηγετών πρέπει να συνδυάσουν τα αιτήματα και τα κίνητρα των υποστηρικτών και να επιτύχουν αποτελέσματα τα οποία ικανοποιούν τα συμφέροντά τους.
Nea_Polis 