Οι κυβερνήσεις Α. Τσίπρα Ι (Ιανουάριος 2015) και Α.Τσίπρα ΙΙ (Σεπτέμβριος 2015)
Οι εκλογές Ιανουαρίου 2015 ανέδειξαν μία νέα κυβέρνηση Α. Τσίπρα με την υποστήριξη των κοινοβουλευτικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η πρώτη περίοδο κορυφώνεται με τις δραματικές εξελίξεις τις οποίες προκαλεί το δημοψήφισμα Ιουλίου 2015 και το νέο πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Οι εκλογές Σεπτεμβρίου 2015 διατηρούν τα βασικά χαρακτηριστικά του κομματικού συστήματος, αλλά η κυβέρνηση Α.Τσίπρα ΙΙ έχει υιοθετήσει μία εντελώς διαφορετική κυβερνητική στοχοθεσία με βασικούς άξονες την εφαρμογή των στόχων του νέου Μνημονίου έπειτα και από την ουσιαστική ανασύνθεση του κοινοβουλευτικού προσωπικού με την αποχώρηση σημαντικής μερίδας διαφωνούντων. Τα άρθρα του Μάνου Παπάζογλου αποτυπώνουν τη σημασία κομβικών γεγονότων για την αλλαγή κατεύθυνσης της κυβέρνησης και τα νέα προβλήματα που προέκυψαν.
Γιατί αυτοδυναμία;
Huffington Post, 14.1.2015
«η αυτοδυναμία κρύβει περισσότερους κινδύνους από τα οφέλη που προσφέρει. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παράδειγμα των κυβερνήσεων συνεργασίας, όπως επικράτησε μετά το 2012 είναι χωρίς κινδύνους. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει το Φεβρουάριο δεν φθάνει να έχει διακομματική στήριξη, άνετη πλειοψηφία εδρών και ένα πλαίσιο στόχων. Πρέπει να έχει ουσιαστική συλλογική λειτουργία, δίχως άτυπες, αλλά πανίσχυρες, δυαρχίες, δίχως επαρκή λογοδοσία, αλλά και διαφάνεια στον τρόπο λήψης αποφάσεων. Πρέπει να επιλέξει τα ικανότερα στελέχη δίχως μικρο-πολιτικούς συμβιβασμούς και προσωπικές συμπάθειες. Πρέπει να αναγνωρίσει στα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι και εκείνα είναι φορείς αιτημάτων και συμφερόντων που θα αξιολογηθούν κατά τη λήψη των αποφάσεων.
Γιατί πάντοτε καραδοκεί ο Μινώταυρος που έχει κατασπαράξει τέσσερις κυβερνήσεις από το 2009, παρά το γεγονός ότι κάποιες από αυτές διέθεταν επαρκείς κοινοβουλευτικές έδρες.»
Οι ηγεσίες της Δευτέρας
Huffington Post, 24.1.2015
«Το πρόβλημα της χώρας είναι κατά κύριο λόγο πολιτικό και αυτό είναι η μήτρα όλων των υπόλοιπων δεινών. Η πολιτική αστάθεια, η χαμηλή ποιότητα των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών, αλλά και οι τάσεις δημαγωγίας, πόλωσης και εσωστρέφειας αποτελούν αξεπέραστα προβλήματα και λόγους ερμηνείας της αποτυχίας διαδοχικών κυβερνήσεων. Η επικράτηση μίας λογικής εκδίωξης του παλαιού πολιτικού προσωπικού δεν προδικάζει την ποιότητα των διαδόχων του.»
Διαπραγμάτευση χωρίς τη Βουλή;
Huffington Post, 4.4.2015
«Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει να προσέλθει στη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς παράγοντες όχι με μία λογική περιχαράκωσης σε μία λαϊκή εντολή, αλλά συνδυάζοντας το αυτονόητο δημοκρατικό επιχείρημα με μία έμπρακτη στάση σεβασμού των κανόνων του πρωτογενούς και δευτερογενούς κοινοτικού δικαίου που δεσμεύει από κοινού όλες τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών. Οι περιπτώσεις των παραποιημένων δημοσιονομικών στοιχείων, αλλά και του ‘βασικού μετόχου’, είναι διδακτικές των συνεπειών που προκύπτουν όταν οι κυβερνήσεις λειτουργούν ομφαλοσκοπικά και δίχως κατανόηση των θεσμικών περιορισμών που υφίστανται στην ΕΕ (και τους οποίους έχουμε αποδεχθεί με ισχυρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες).»
Η κλεψύδρα του κ. Τσίπρα
Τα Νέα, 2.7.2015
«Το γενικότερο πρόβλημα της ηγεσίας Τσίπρα είναι η άτεχνη διαχείριση του πολιτικού κεφαλαίου που διέθετε η κυβέρνηση που έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή κατασπατάλησή του. Επιστέγασμα των παραπάνω υπήρξε η επιλογή για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Μίας αναμφισβήτητα δημοκρατικής επιλογής, η οποία έχει νόημα όταν διεξάγεται στο σωστό χρόνο (π.χ. μετά το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου) και όταν τίθεται ένα σαφές ερώτημα που επιτρέπει την καταφατική ή απορριπτική στάση των εκλογέων και καθοδηγεί την κυβερνητική δράση. Πάντως, σε καμία περίπτωση όταν μία κυβέρνηση έχει διανύσει ένα μακρύ δρόμο διαπραγματεύσεων (και υποχωρήσεων) και όταν είναι άμεσα αισθητές οι αρνητικές επιπτώσεις της επιλογής που αυτή υποστηρίζει.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2015/07/02/opinions/i-klepsydra-toy-k-tsipra/
Η ηγεσία της Δευτέρας
Huffington Post, 4.7.2015
«Ο Πρωθυπουργός οφείλει να ανταποκριθεί εμπράκτως σε ένα (μειοψηφικό ή πλειοψηφικό) «ΝΑΙ» με άμεση αλλαγή προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα, καθώς και με αναθεώρηση της κυβερνητικής στρατηγικής στην κατεύθυνση της αμετάκλητης συμμετοχής στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη και την ολοκλήρωση μίας (οποιασδήποτε) συμφωνίας. Αν δεν είναι έτοιμος να το πράξει αυτό, τότε πρέπει με ενέργειές του να αποκαταστήσει τη διαφαινόμενη δυσαρμονία της κυβέρνησης με το εκλογικό σώμα.»
Τσίπρας ΙΙ
Huffington Post, 13.7.2015
«Κανένας δεν ζήτησε από τον κ. Τσίπρα να αποκηρύξει τις ιδεολογικές καταβολές του, ούτε να μπει στο κοστούμι του πρωθυπουργο-κεντρισμού που χαρακτήριζε τους προκατόχους του. Αλλά, όλοι έχουν την προσδοκία η κυβέρνηση να επιδιώκει την πολιτική συναίνεση, να αναζητήσει με υπευθυνότητα την συνεννόηση τους εταίρους στην Ε.Ε. και να λάβει όλες εκείνες τις αποφάσεις που τεκμηριωμένα θα μας απομακρύνουν από το σημερινό τέλμα.»
Η απαρχή μίας ηγεσίας
Huffington Post, 14.1.2016
«Η ηγεσία του κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στις προσωπικές επικοινωνιακές ικανότητες. Πρόκειται για έναν πολιτικό που τολμά να διατυπώνει και να υποστηρίζει τις θέσεις του. Η ακαδημαϊκή, επαγγελματική, πολιτική σταδιοδρομία του επιτρέπουν καλύτερη διάγνωση του εθνικού και διεθνούς γίγνεσθαι και διασφαλίζουν μία υψηλού επιπέδου κοινοβουλευτική δράση και διεθνή παρουσία.
Ωστόσο, η νέα ηγεσία πρέπει να στηριχθεί στην ιδεολογική-προγραμματική-οργανωτική ανανέωση του κόμματος που ανέλαβε. Η ΝΔ πρέπει να αναζητήσει το μίτο που τη συνδέει με τα συμφέροντα και τα αιτήματα διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και να προσπαθήσει να τα συναρθρώσει και να τα εκφράσει. Το εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο, γιατί είναι δεδομένο ότι δεν θα ακολουθήσει τη στρατηγική ΣΥΡΙΖΑ, η οποία καθοδηγήθηκε από την άκριτη υιοθέτηση κάθε διαμαρτυρίας και δυσαρέσκειας προς την πολιτική, τους πολιτικούς κλπ. καλλιεργώντας υψηλές προσδοκίες στις οποίες δεν μπορούσε ως κυβέρνηση πλέον να ικανοποιήσει.»
Γιατί απομακρυνόμαστε από την Ιβηρική; Protagon.gr, 18.1.2016
«μάλλον μεγαλώνει η απόσταση της Ελλάδας από τις χώρες της Ιβηρικής όχι μόνο από οικονομικής απόψεως, αλλά και εκτιμώντας την πολιτική κατάσταση. Δίχως να προεξοφλείται η επιτυχία των κυβερνήσεων συνεργασίας σε Ισπανία και Πορτογαλία, το πολιτικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές μάλλον καθοδηγεί τα κόμματα στη λογική της συνέχειας του κράτους και των βασικών κατευθύνσεων πολιτικής που ακολουθήθηκαν κατά την προηγούμενη περίοδο. Στην Ελλάδα η πολιτική ζωή εντός και εκτός κοινοβουλίου εξακολουθεί να επηρεάζεται από την πόλωση, τη διαίρεση, την έλλειψη εμπιστοσύνης και στοιχειώδους συνεννόησης. Κατά συνέπεια, το πολιτικό πρόβλημα θα εξακολουθήσει να λειτουργεί ως τροχοπέδη για την οικονομική κατάσταση. Εξακολουθεί να αποτελεί μία πρόκληση η εδραίωση των στοιχείων κοινοβουλευτικής (και όχι οπαδικής) αντιπαράθεσης, ισχυρής λογοδοσίας (και όχι δημαγωγικής συγκάλυψης), αλλά και συνεννόησης (και όχι απαραιτήτως συγκυβέρνησης) όταν αυτή είναι θεμιτή και απαραίτητη.»
δηλώσεισ Le Monde, 12 Ιουλίου 2016
«All the parties that have applied memorandums have seen MPs leave the ship in important votes. For the moment, Syriza’s desire to remain in power prevails over the differences, but in their speeches on privatizations, on changes in labor law, all the deputies of Syriza are not always on the same line.»
αστοχη στρατηγικη
Huffington Post, 24.7.2016
«Έπειτα από το δημοψήφισμα και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και την εδραίωσή του στη θέση του πρωθυπουργού, σταδιακά διαμορφώνεται η νέα φάση της ηγεσίας Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας γίνεται περισσότερο ένας συμβατικός πρωθυπουργός και λιγότερο αρχηγός ενός κόμματος με κινηματικές και ριζοσπαστικές αφετηρίες. Τα ιδεολογικά ζητήματα υποχωρούν, αν εξαιρέσουμε ορισμένες αναλαμπές για συμβολικού χαρακτήρα ζητήματα (π.χ. ΜΜΕ)… Πιθανότατα θα περιέλθει σε μία κατάσταση αβελτηρίας με συνέπειες στην ικανότητα διακυβέρνησης, όπως συνέβη με προηγούμενες κυβερνήσεις όταν συνειδητοποίησαν ότι η κλεψύδρα πλέον αδειάζει πολύ γρήγορα Πώς μπορεί να αντιδράσει ένας ιδεολογικά εξουδετερωμένος κυβερνητικός σχηματισμός, ο οποίος εναγωνίως αναζητεί να παρουσιάσει πεπραγμένα πολιτικής και διαθέτει μία βάση υποστήριξης με μάλλον χαλαρή κομματική ταύτιση; Οι εξελίξεις θα καταδείξουν την ύπαρξη ή όχι ορισμένων ουσιαστικών ηγετικών χαρισμάτων.»
δηλωσεισ le monde, 19.8.2018
«Finally, the Greeks have, despite the reforms and austerity measures, always the feeling that the state is ineffective and non-existent,» notes Manos Papazoglou.
Κρίση στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, 14.1.2019
Ο Μάνος Παπάζογλου, καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, λέει στην Le Monde: «Οι κινήσεις στο πολιτικό πόκερ του Αλέξη Τσίπρα είναι όλο και πιο ελεγχόμενες, περισσότερο από όσο ίσως πιστεύουν κάποιοι. Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι η ψήφος εμπιστοσύνης θα περάσει, όπως και η Συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά η πλειοψηφία είναι αδύναμη. Για τις σημαντικές ψηφοφορίες, όπως είναι η Αναθεώρηση του Συντάγματος, ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να βρει 180 ψήφους. Οι πρόωρες εκλογές φαίνονται όλο και πιο πιθανές και μια νέα περίοδος αστάθειας ανοίγει για την Ελλάδα».
Πόλωση και οξύτητα 2012-2014
Μετά τις εκλογές Ιουνίου και τη διαμόρφωση ενός νέου κομματικού συστήματος τα στοιχεία της πόλωσης, του λαϊκισμού και από ορισμένες πλευρές της ακραίας ιδεολογίας διαμορφώνουν ένα πολιτικό πλαίσιο οξύτατης αντιπαράθεσης, το οποίο θα κορυφωθεί με την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Α. Σαμαρά και την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές τον Ιανουάριο 2015 με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Τα άρθρα γνώμης του Μάνου Παπάζογλου επισημαίνουν την ανάγκη συμβιβασμού και την καταπολέμηση του λαϊκισμού και των ακραίων, αντι-δημοκρατικών ιδεολογιών και πρακτικών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Μεταπολίτευση, Τα Νέα, 9.11.2012 link
«Η γενιά της Μεταπολίτευσης, στην οποία ανήκουν ο κ. Τσίπρας και πολιτικοί από άλλες παρατάξεις, πρέπει επιτέλους να εκφράσει τον δικό της αυτόνομο πολιτικό λόγο και τα αιτήματα για μία καλύτερη ζωή, για εμβάθυνση της δημοκρατίας με ισχυρούς μηχανισμούς λογοδοσίας και δημοκρατικού ελέγχου. Κατά την έννοια αυτή, δεν βρισκόμαστε στο τέλος, αλλά ακόμη στην αρχή της Μεταπολίτευσης. Στην προσπάθεια δηλαδή να παγιωθεί η δημοκρατία έναντι της εξτρεμιστικής ιδεολογίας, της αδιαφορίας και της κυνικότητας των πολιτών, για κοινωνικό πλουραλισμό και ανεκτικότητα, για ισχυρή αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος, για υπέρβαση των πολιτικών διαιρέσεων και για την εξωστρέφεια της χώρας.»
Η μετεξέλιξη των κομμάτων, Τα Νέα, 14.12.2012, link
«Για την πολιτική ηγεσία της νέας εποχής δεν αρκούν οι δοκιμασμένες τακτικές του λαϊκισμού, του εικονοποιημένου πολιτικού λόγου, του προσεταιρισμού των μέσων επικοινωνίας. Οι παρατάξεις, αλλά όχι απαραιτήτως τα κομματικά σύμβολα, δεν έχουν ακόμη παρασυρθεί από τη λαίλαπα της κρίσης και θα εξακολουθήσουν να αποτελούν τη θερμοκοιτίδα για την ανάδειξη πολιτικού προσωπικού. Στη φάση αυτή ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν τα κατεξοχήν εργαστήρια για μία νέα πολιτική κατάσταση, αλλά έχουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πολιτική σταθερότητα.»
Η κρίση του λαϊκισμού, Τα Νέα, 15.1.2013 link
«Επειδή τα κόμματα θα εξακολουθήσουν να επιστρατεύουν λαϊκιστικές τακτικές, η αλλαγή θα προέλθει μόνον από εκείνους τους πολίτες και μέρος του πολιτικού προσωπικού οι οποίοι θα αναπτύξουν εκλογικευμένα, και όχι οπαδικά, επιχειρήματα για να πείσουν τους υπόλοιπους για την ορθότητα της δικής τους πρότασης. Κυρίως, όμως, θα υπηρετήσουν από τη θέση της κυβέρνησης με υπευθυνότητα τα πρόδηλα κοινά συμφέροντα των πολιτών επιτυγχάνοντας ουσιαστικά αποτελέσματα στο πεδίο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.»
Πολιτικός συμβιβασμός, Τα Νέα, 17.1.2013 link
«Η επιλογή της κορύφωσης της αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα όφελος για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, ούτε για τα κομματικά επιτελεία που τη μεθοδεύουν. Αν ο στόχος είναι η συσπείρωση οπαδών μέσω της κατασκευής ενός αντιπάλου, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, καθώς τα επίπεδα κομματικής ταύτισης σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα παραμένουν εξαιρετικά χαμηλά.
Θα είναι λάθος της ΝΔ να στοχοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά στο πεδίο της συμπάθειας ή ανοχής ορισμένων στελεχών του προς την ιδεολογία και τις πρακτικές της άκρας Αριστεράς.»
Ευρωπαίοι πολίτες δίχως ρόλο; Τα Νέα, 30.8.2013 link
«Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο πολιτικός ρόλος των ευρωπαίων πολιτών δεν μπορεί να είναι αυτόνομος ούτε θα προκύψει με τη συνδρομή κάποιου από μηχανής θεού. Σε όλα τα πολιτικά συστήματα της Ευρώπης ο ρόλος αυτός αποκτά νόημα μέσω των ενδιάμεσων φορέων αντιπροσώπευσης των πολιτών, όπως είναι κατ’ εξοχήν τα πολιτικά κόμματα. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει ακόμη σε επίπεδο ΕΕ. Τα υφιστάμενα ευρωπαϊκά κόμματα και οι συναφείς συγκροτημένες κοινοβουλευτικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχουν κατορθώσει ακόμη να συναρθρώσουν συμφέροντα ούτε να καθορίσουν μια συνεκτική στάση για ζητήματα αιχμής μεταξύ των εθνικών κομμάτων που είναι μέλη τους.»
Ο ισχυρός Πρωθυπουργός, Τα Νέα, 23.9.2013 link
«είναι νομίζω χρήσιμα για την (ανα-)διοργάνωση του θεσμού του Πρωθυπουργού και της λειτουργίας της κυβέρνησης μετά το «τέλος των Μνημονίων». Οι επικεφαλής των κομμάτων της συμπολίτευσης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρέπει να εξοπλίσουν με θεσμικούς πόρους τον κορυφαίο θεσμό. Ταυτόχρονα, το πολιτικό πλαίσιο και η ικανότητα του Πρωθυπουργού να κάνει μία εξαιρετική ιστιοδρομία σε αυτό θα επιδράσουν αποφασιστικά στην ανακεφαλαιοποίηση του πολιτικού συστήματος και την έξοδο από την πολιτική κρίση και τις ακρότητες που μαστίζουν τη χώρα.»
Δηλώσεις Fox News, 28.9.2013 «Greece sends message to doubters with arrest of neo-Nazi» link
«The government took the opportunity, with the murder of musician, to enforce laws that existed but were (previously) not implemented,» said Manos Papazoglou, a political scientist at the University of Peloponnese.
«This is a message for Greece and for the whole world, to say that Greece is a democratic country, and it does not accept that which defies democracy.»
Απαρχή ανακαίνισης; Τα Νέα, 7.10.2013 link
«Τα πρόσφατα γεγονότα, λοιπόν, θα σηματοδοτήσουν μία απαρχή ανακαίνισης του πολιτικού συστήματος στον βαθμό που τα πολιτικά κόμματα – τα υφιστάμενα ή νέα – καταφέρουν να λειτουργήσουν διαπλαστικά προς την κοινή γνώμη, να ανακόψουν κάθε διάθεση για ρεσάλτο στην εξουσία και στη Βουλή ομάδων με αντιδημοκρατικές αντιλήψεις. Μόνο με ισχυρά πολιτικά και κοινωνικά αντίδοτα θα προστατευθεί το πολίτευμα και οι ελευθερίες των πολιτών έναντι όσων τις αμφισβητούν και επιδιώκουν να μας κάνουν διαρκώς «αδερφοφάδες». Σε διαφορετική περίπτωση αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος θα αναζητήσει κάποια εναλλακτική στέγη, ενδεχομένως να επιλέξει την προσωρινή μετάλλαξη, μέχρι να επανακάμψει δριμύτερο. Τελικά, η πολιτική κρίση πιθανότατα θα αποδειχθεί σοβαρότερη από την οικονομική.»
Κρίση και του κοινοβουλευτισμού, Τα Νέα, 10.12.2013 link
«η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα – σε σύγκριση με την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία – η οποία, ταυτόχρονα με την οικονομική κρίση, διέρχεται και μία πολιτική κρίση. Σε όλες τις χώρες τα κόμματα που διέθεταν πλειοψηφία έχασαν σημαντικό τμήμα της κοινοβουλευτικής επιρροής τους, αλλά τα κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης απορρόφησαν το μεγαλύτερο τμήμα των ψήφων στις πρώτες εκλογές μετά την κρίση. Αντιθέτως, στην Ελλάδα κατέρρευσαν και τα δύο κυρίαρχα κόμματα (Μάιος 2012), το ΠΑΣΟΚ έχασε 31,6% μεταξύ δύο εκλογών, ενώ είναι η μόνη χώρα μεταξύ των τεσσάρων στις οποίες απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ένα ακροδεξιό εξτρεμιστικό κόμμα.»
Η Ευρώπη και η δημοκρατία, Τα Νέα, 28.1.2014 link
«Ηθελημένα ή όχι, οι ηγεσίες της Ευρώπης διεύρυναν την απόσταση της δημοκρατίας από την οικονομική διακυβέρνηση. Σε μία τέτοια συγκυρία η ελληνική προεδρία πρέπει να έχει στρατηγικό και όχι απλώς διαδικαστικό χαρακτήρα. Πρέπει να επιδιώξει στο πλαίσιο των διακυβερνητικών οργάνων τη διασφάλιση μιας ισχυρής πολιτικής νομιμοποίησης των κανόνων της οικονομικής διακυβέρνησης, μέσω της ενεργοποίησης όλων εκείνων των κοινοβουλευτικών και άλλων μέσων και πρακτικών που θα ανταποκρίνονται στο δημόσιο συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών για διακυβέρνηση με όρους διαφάνειας, λογοδοσίας και συμμετοχικότητας.»
Ο νικητής των εκλογών, Τα Νέα, 6.5.2014 link
«ο πραγματικός νικητής των εκλογών πρέπει να είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα, το οποίο πρέπει να αποκτήσει σταθερούς κομματικούς πυλώνες, να ενισχύσει τα στοιχεία συναίνεσης και συνεννόησης, να καθιερώσει όρια στην εκδήλωση της κομματικής αντιπαράθεσης και να περιθωριοποιήσει τους ακραίους, να ενισχύσει τον ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έλεγχο της κυβέρνησης και να αναδείξει ένα νέο πολιτικό προσωπικό με διαφορετικές κομματικές αναφορές αλλά με ισχυρή πολιτική παιδεία. Ο τρόπος διεξαγωγής της εκλογικής αντιπαράθεσης, οι υποψήφιοι και τα πολιτικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται δεν μας επιτρέπουν να είμαστε αρκετά αισιόδοξοι για μια πολιτική αναγέννηση.»
Το τέλος των Αγανακτισμένων, Τα Νέα, 26.5.2014 link
«η Ελλάδα έχει δύο δρόμους μπροστά της. Πρώτον, να βαδίσει στον δρόμο της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, οι οποίες επουλώνουν τις πληγές της οικονομικής κρίσης και, ταυτόχρονα, δεν υποφέρουν από συμπτώματα πολιτικής κρίσης, αλλά έχουν λειτουργικά πολιτικά συστήματα.
Δεύτερον, να ακολουθήσει τον δρόμο της Ιταλίας στην οποία η κατάρρευση του κομματικού συστήματος τη δεκαετία του 1990 δημιούργησε αθεράπευτες πληγές για το κομματικό σύστημα, κυβερνητική αστάθεια, συχνές εκλογές, υποβάθμιση της πολιτικής ζωής και επιδείνωση των προβλημάτων σε κάθε επίπεδο.
Νομίζω ότι τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών δείχνουν ότι το εκλογικό σώμα κατά πλειοψηφία δείχνει τον πρώτο δρόμο. Για να φθάσουμε εκεί και σε ακόμη καλύτερη πορεία, χρειαζόμαστε ηγεσίες και κόμματα που θα αντιληφθούν το μείζον: την εμβάθυνση της δημοκρατίας αντί της κομματικής κυριαρχίας, την ισχυρή λογοδοσία αντί της διχαστικής κριτικής, την προστασία των ασθενέστερων αντί για τον προσεταιρισμό όσων είναι καλύτερα συντεχνιακά οργανωμένοι.»
Ο ρόλος του A. Τσίπρα, Huffington Post, 5.12.2014 link
«Η μεγαλύτερη πρόκληση, λοιπόν, για τον κ. Τσίπρα είναι να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να επιτελέσει με επιδέξιο τρόπο τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού. Έχει κερδίσει τα εύσημα για την άσκηση αντιπολίτευσης, αλλά οφείλει να κερδίσει τον ‘αγώνα λόγων’ που θα ξεκινήσει με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές.
Για παράδειγμα, είναι αδύναμο το επιχείρημά του ότι με σκληρή διαπραγμάτευση θα δημιουργήσει νέους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Αλλά γιατί δεν κατόρθωσε να μεταστρέψει τους συσχετισμούς στο πλαίσιο των τελευταίων Ευρω-εκλογών όταν από τη θέση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς διέθετε δημόσιο βήμα πανευρωπαϊκής εμβέλειας, αλλά το κόμμα του απέσπασε μόνο το 6,92% (άνοδος σε σχέση με το 4,57% το 2009), ενώ οι κυρίαρχες αντιλήψεις για την οικονομική πολιτική στην ΕΕ παρέμειναν αμετάβλητες.
Από πολλές απόψεις, ο κ. Τσίπρας είναι ένας καλός Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αλλά το πολιτικό πλαίσιο της κρίσης λειτουργεί ως άλλος Μινώταυρος που συντρίβει πολιτικά διαδοχικές κυβερνήσεις (με ή χωρίς εκλογές). Αν θέλει να αποφύγει να σχηματίσει μία ακόμη θνησιγενή κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας έχει μπροστά του πολύ δύσκολες αποφάσεις σε πολλά επίπεδα: το εσωκομματικό, την αντιπαράθεση με τα άλλα κόμματα, την σφυρηλάτηση ισχυρών θέσεων έναντι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Με κατάλληλους χειρισμούς στη σημερινή συγκυρία μπορεί να μετατρέψει την πίεση που του ασκείται για μεγαλύτερη συνεννόηση σε ένα καλό εργαλείο για να αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στα τρία αυτά επίπεδα.»
Τα ρίσκα του A.Σαμαρά, Huffington Post, 23.12.2014 link
«Για αδιευκρίνιστους λόγους η κυβέρνηση Σαμαρά έχασε με δική της υπαιτιότητα την πρωτοβουλία των κινήσεων ήδη από τις παραμονές των ευρω-εκλογών 2014 τόσο στην εγχώρια πολιτική διαμάχη, όσο και στις επαφές της με τους ευρωπαίους εταίρους. Το πιθανότερο είναι ότι θα είναι και η ίδια θύμα του οικονομικού αδιεξόδου της χώρας που έχει ήδη οδηγήσει στην κατάρρευση άλλες τρεις κυβερνήσεις (Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου).
Κατά συνέπεια, αυτό που πρέπει να απασχολήσει τους πολίτες δεν είναι απλώς η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αλλά ο σχηματισμός μίας κυβέρνησης με ισχυρή διακομματική υποστήριξη, ικανά στελέχη και ένα συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα για τη δυναμική διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και της ευημερίας της χώρας. Το σημαντικότερο δημοκρατικό ρίσκο για τον Πρωθυπουργό θα είναι, κατά τη γνώμη μου, να επιδιώξει δυναμικά την συναίνεση πέρα από την εκλογή Προέδρου στην κατεύθυνση του σχηματισμού μίας κυβέρνησης με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ο ίδιος το υπανίχθηκε ήδη στο διάγγελμα της 21/12. Ωστόσο, η μεγαλύτερη μεταστροφή του κ. Σαμαρά (και το μεγαλύτερο ρίσκο του) θα ήταν η έμπρακτη επιδίωξη της συνεννόησης με τον κ. Τσίπρα πριν ή μετά τις εκλογές. Μία τέτοια πρωτοβουλία θα αποτελούσε τη μεγαλύτερη ωφέλεια για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Αλλά δεν εξαρτάται μόνον από εκείνον..»
Δηλώσεις Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 30.12.2014 link
«The Independent Greeks, a populo-nationalist and anti-austerity party, led by a dissident of the right «could benefit if it manages to cross the minimum threshold required of 3% to enter Parliament, explains Manos Papazoglou while insisting that «this alliance would be fragile».»
ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΝΙΟΥ 2012. ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Στην πορεία προς τις πρόωρες εκλογές του Μαΐου 2012 το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει ουσιαστικά προβλήματα νομιμοποίησης έπειτα από την κατάρρευση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου (Νοέμβριος 2011). Προκύπτει ο σχηματισμός της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου με τη στήριξη των κοινοβουλευτικών ομάδων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, αλλά και οι αποχωρήσεις αρκετών βουλευτών από τα κόμματα της συμπολίτευσης. Τα στοιχεία αυτά προδιαγράφουν μία χωρίς προηγούμενο αναδιάταξη του κομματικού συστήματος. Τα άρθρα γνώμης αποτυπώνουν ορισμένα κρίσιμα ζητήματα κατά την προεκλογική περίοδο έως το Μάιο 2012, τις εκλογές Ιουνίου 2012 και το σχηματισμό της κυβέρνησης Α. Σαμαρά με την υποστήριξη των κοινοβουλευτικών ομάδων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.
Επιστροφή στα κόμματα
Τα Νέα, 11.3.2012
(..)»είναι αναγκαίο, και μάλιστα επειγόντως, να στραφούμε πίσω στις απαρχές της δημοκρατίας. Να στραφούμε δηλαδή στη συμμετοχή, στη διαβούλευση, στη συναίνεση και στην αμφισβήτηση, με προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με όρους πολιτικής αρένας, αλλά μέσω των θεσμών που επί δύο αιώνες αποτελούν τους βασικούς μοχλούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας σε όλες τις αναπτυγμένες πολιτικές κοινωνίες. Μέσω, δηλαδή, των πολιτικών κομμάτων.
Τα κόμματα επιτελούν τις αναντικατάστατες λειτουργίες της αντιπροσώπευσης, του δημοκρατικού ελέγχου, του πολιτικού ανταγωνισμού, της πολιτικής ενσωμάτωσης, της συνάρθρωσης συμφερόντων και της ανάδειξης του πολιτικού προσωπικού.
Και τώρα έχει έλθει η κατάλληλη στιγμή για τη μεγάλη επιστροφή των πολιτών στα κόμματα. Κόμματα παλαιότερα ή νεότευκτα, κόμματα κυβερνητικά ή κόμματα διαμαρτυρίας έχουν τις δικές τους παθογένειες, με κυριότερη την τάση για έναν λαϊκιστικό και δημαγωγικό ρόλο.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/03/11/opinions/triti-apopsi-epistrofi-sta-kommata/
Πορεία στο σκοτάδι
Τα Νέα , 27.4.2012
(..) «έλλειψη «συναλλακτικών» κινήτρων για τους πολίτες, η ρηχή ιδεολογική ταυτότητα των κομματικών σχηματισμών και η απουσία ουσιαστικών δυνατοτήτων συμμετοχής στην κομματική ζωή οδηγεί σε ρήξη ανάμεσα στα κόμματα και τους υποστηρικτές τους. Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα, κατά συνέπεια, είναι ότι οι άκριτοι και παθητικοί έως πρότινος υποστηρικτές των μεγάλων κομμάτων επιλέγουν κατά κόρον κόμματα με ρηχή και συγκεχυμένη ιδεολογική ταυτότητα. Ως εκ τούτου, και ο κατακερματισμός επαναφέρει σε πολλαπλές εκδοχές το ίδιο πολιτικό πρόβλημα. Αν ισχύσουν τα παραπάνω, τότε η πολιτική παιδεία ηγεσιών και υποστηρικτών αποτελεί πρωταρχικής σημασίας πολιτική προτεραιότητα. Αλλά ποιος είναι σε θέση να αναλάβει τον παιδαγωγικό ρόλο;»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/04/27/opinions/triti-apopsi-poreia-sto-skotadi/
Αντίο για πάντα
Τα Νέα, 8.5.2012
(..)»ένα κομματικό σύστημα υπό μορφή παλίμψηστου, το οποίο καθιστούν δυσανάγνωστο οι επικαλύψεις των (αριστερών, δεξιών, κεντρώων, αντισυστημικών κ.ο.κ.) πολιτικών στοχοθεσιών. Αυτό γίνεται σαφές από την αδυναμία συνεννόησης ανάμεσα σε, κατά τα άλλα, συγγενείς κομματικές δυνάμεις στα αριστερά και στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, δυνάμεις οι οποίες διαφαίνεται ότι δεν θα επιτύχουν τη συγκρότηση κυβέρνησης.
Η αποτυχία αυτή τεκμηριώνει το πρόβλημα νομιμοποίησης που έχει προκύψει – κι αυτό επειδή η συγκρότηση βιώσιμης κυβέρνησης και η λειτουργία αντιπολίτευσης αποτελούν τα θεμελιώδη σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/05/08/opinions/triti-apopsi-antio-gia-panta/
Ριζοσπαστικός εξευρωπαϊσμός
Τα Νέα, 24.5.2012
«Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου πρέπει να διαθέτει σαφές κυβερνητικό σχέδιο για τον ριζοσπαστικό εξευρωπαϊσμό της κοινωνίας με γνώμονα το αίτημα μεταρρυθμίσεων, κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας των ασθενέστερων που εκφράζει η ελληνική κοινωνία. Μια ισχυρή συμμαχία υποστήριξης για ένα τέτοιο κυβερνητικό πρόγραμμα θα προκύψει μόνο μέσα από τη συνάρθρωση των επιμέρους προγραμμάτων όσων κομμάτων της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς εμπράκτως ακολουθούν την ευρωπαϊκή οδό για την αποκατάσταση της απασχόλησης, της κοινωνικής προστασίας και της παροχής υψηλής ποιότητας υπηρεσιών από το κράτος προς όλους τους φορολογούμενους πολίτες.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/05/24/opinions/triti-apopsi-rizospastikos-ekseyrwpaismos/
Θα παραδοθούμε στον Λεβιάθαν;
Τα Νέα, 14.6.2012
(..) «το κράτος της 18ης Ιουνίου πρέπει να έχει ισχυρά θεσμικά αντίβαρα στις τάσεις πολιτικής κυριαρχίας και διαφθοράς, θεσμούς ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στα κόμματα, την κυβερνητική και αντιπροσωπευτική λειτουργία, οι ηγεσίες να μπορούν να εξισορροπούν δημοκρατικά και αποτελεσματικά τις λειτουργίες τους σε επίπεδο κυβέρνησης και κόμματος, προγράμματα μεσοπρόθεσμης κυβερνητικής στρατηγικής να υποστηρίζονται από ισχυρή πολιτική και κοινωνική συναίνεση, η διάσταση της βιωσιμότητας να καθοδηγεί κάθε επίπεδο λήψης πολιτικών αποφάσεων, το κράτος πρόνοιας να λειτουργεί με όρους προστασίας των πραγματικά ασθενέστερων και να αποκρούει τις τακτικές των προσοδοθήρων και των τζαμπατζήδων, να εμπεδωθούν η ανεκτικότητα, η προστασία των μειοψηφιών και ο κοινωνικός πλουραλισμός, να εδραιωθεί η χρήση εκλογικευμένων επιχειρημάτων για την έκφραση της διαφωνίας, να επικρατεί αξιοκρατία και ισότιμη μεταχείριση των πολιτών, η πολιτική ανυπακοή να εκφράζεται με μη βίαια, πολιτικά μέσα και να αφορά τεκμηριωμένες περιπτώσεις παραβίασης των ελευθεριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης.»
πλήρες https://www.tanea.gr/2012/06/14/opinions/tha-paradothoyme-ston-lebiathan/
Η ώρα των ηγεσιών
Τα Νέα, 18.6.2012
(..)»Το αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου δεν προσφέρεται για αυτονόητες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Κατά συνέπεια, ήρθε η στιγμή κατά την οποία οι ηγεσίες, αφού αρχειοθετήσουν πλέον όλες τις προεκλογικές τακτικές προσέλκυσης ψηφοφόρων, πρέπει να τοποθετηθούν υπεύθυνα έναντι των υποστηρικτών τους, αλλά και του εκλογικού σώματος συνολικά, σχετικά με το ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας.
Τώρα ξεκινά ο πραγματικός διάλογος για ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα συναρθρώσει τις στοχοθεσίες των επιμέρους κυβερνητικών προγραμμάτων των κομμάτων, τόσο αυτών που θα αναδειχθούν κυβερνητικοί εταίροι όσο και εκείνων που θα αναλάβουν τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Αυτή είναι μια απαραίτητη συνθήκη, προκειμένου να διασφαλισθεί η νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος η οποία αδιαμφισβήτητα έχει φθάσει σε ιστορικά χαμηλά.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/06/18/opinions/i-wra-twn-igesiwn/
Η βιώσιμη διακυβέρνηση
Τα Νέα, 12.7.2012
«Νομίζω ότι η έννοια της βιώσιμης διακυβέρνησης μπορεί να λειτουργήσει ως η θεμελιώδης προγραμματική έννοια. Στο παρελθόν άλλες έννοιες, όπως ο εκσυγχρονισμός, υιοθετήθηκαν με την ίδια λογική, όμως ουδέποτε απέκτησαν ένα σαφές περιεχόμενο ικανό να προσδιορίσει τους στόχους των πολιτικών, με αποτέλεσμα την υστέρηση του κυβερνητικού έργου και την αδυναμία ικανής πολιτικής διεύθυνσης.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/07/12/opinions/i-biwsimi-diakybernisi/
Εταίροι ή απέταιροι;
Τα Νέα, 16.8.2012
«Η λειτουργία της κυβέρνησης, λοιπόν, πάσχει από την ανεπαρκή θεσμοθέτηση του τρόπου λήψης αποφάσεων και γενικότερα της πολιτικής διεύθυνσης. Είναι προβληματική η εξισορρόπηση που επιχειρείται μεταξύ της τυπικής εξουσίας που αντιστοιχεί στον Πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησης και της άτυπης επιρροής των κομματικών ηγεσιών ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Το έλλειμμα νομιμοποίησης μπορεί να διορθωθεί μόνον εφόσον θεσμοθετηθούν θέσεις αντιπροέδρων της κυβέρνησης για τους κ.κ. Βενιζέλο και Κουβέλη, ώστε η διαβούλευση, η λήψη αποφάσεων και η πολιτική ευθύνη να αποκτήσουν ουσιαστικά θεσμικά ερείσματα, άρα και νομιμοποίηση.»
πλήρες άρθρο https://www.tanea.gr/2012/08/16/opinions/triti-apopsi-etairoi-i-apetairoi/
Nea_Polis 